உறவுகளே இல்லாத உலகமாக

உருமாறும் நாள்களையே காண்கின்றோமே;

பிறந்திட்ட பிள்ளையெலாம் வளர்ந்த பின்னர்

பெற்றோரை தள்ளிடுவர் படுகுழிக்குள்;

சிறந்திட்ட கல்விதனில் தேர்ந்த பின்னர்

செல்கின்றார் எங்கெங்கோ செல்வம் சேர்க்க;

உறவுசுற்றம் யாவினையும் நீக்கி வைத்தே

ஒரு வட்டத்துள்ளெங்கோ சுழலுகின்றார் !

பறக்கின்ற வரையிங்கே பாதுகாக்கும்

பறவைகளின் வாழ்வையின்று மாந்தர் கொண்டார்;

சிறகிங்கே முளைத்தவுடன் பிரிந்து செல்லும்

செல்வமக்கள் உறவறுக்கும் நிலையைக் காண்பார்;

நறவென்று நினைத்திங்கே வளர்த்ததெல்லாம்

நச்சாக ஆனதென வருந்துகின்றார்;

விறகடுக்கில் வேகின்ற நேரத்தும்தம்

வித்தான மக்களையே காணா தானார் !

உறவென்னும் உயர்பந்தம் இற்றுப் போயின்

உயரொழுக்க நிலையுலகில் மறைந்து போகும்;

அறமுலகில் அழியாது நிலைப்பதற்கிங்(கு)

அரும்பாச உணர்வுறவு தழைத்தல் வேண்டும்;

துறவியைப் போல் யாவருமே உறவறுத்தால்

தொலைந்தழியும் ஞாலத்தில் மனிதநேயம்;

உறவே தான் மானுடத்தின் ஞானப் பாலம்

உயிர்போலப் போற்றாயின் அழியும் ஞாலம் !

– கே.பி.பத்மநாபன்